Wachtend verwachten

"Er zullen tekenen zijn aan zon, maan en sterren en op de aarde zullen volkeren in angst verkeren, radeloos door het gebulder van de onstuimige zee. De mensen zullen het besterven van schrik, in spanning om wat de wereld gaat overkomen." (Lc 21:25)
Wanneer ik dit lees, dan treft het me, hoe actueel deze woorden zijn: verwoestende bosbranden, overstromingen, modderstromen, gestrande walvissen, aardbevingen, de wereldwijde klimaatverandering, mensen op de vlucht, oorlogen …
Het roept angst in me op. En het liefst wil ik dan mijn ogen sluiten en overgaan naar de orde van de dag, met de ontkennende gedachte: 'Ach, zo erg is het toch allemaal niet.'
Maar 'het ontkennen van angst ontneemt ons ons vermogen om lief te hebben' (Laurence Freeman).
Hoe betekenisvol zijn daarom de volgende woorden:
"Wanneer zich dit alles begint te voltrekken, richt u dan op en heft uw hoofden omhoog, want uw verlossing komt naderbij.'
Wees niet bang, maar richt je op en kijk om je heen. Laat het tot je dóórdringen, neem het in je op, laat dat wat je ziet tot je spréken. Laat je niet bepalen door angst, die je je ogen doet sluiten om niet te hoeven zien wat er om je heen gebeurt. Maar ga rechtop en oprecht staan in de werkelijkheid van je leven, zoals het is.
"Zorgt ervoor dat uw geest niet afgestompt raakt door een roes van dronkenschap en de zorgen van het leven; laat die dag u niet als een strik onverhoeds grijpen, want hij zal komen over allen waar ook ter wereld. Weest dus te allen tijde waakzaam. "
Dus: Niet wegvluchten in het teveel van onze consumptiemaatschappij. Niet afgestompt raken door de overvloed die ons aangeboden wordt in de winkels en niet ten onder gaan in de roes van het koude licht van neon-reclames en goedkope "vrede op aarde".
“Het beste antwoord op de 'horror' van angst is te wachten, omdat hierdoor de verborgen bron van hoop vrijkomt. Wachten is zelfbeheersing, zorg voor onze geestelijke gezondheid en gelijkmoedigheid, het vermijden van overmaat, verslaving en angst: het bewuste en hoopvolle wachten van de discipel en niet het hectische ongeduld van de consument.” (Laurence Freeman)
Dat is wat ik ons allen toewens in deze tijd van voorbereiding op kerstmis: dat we ons weer oefenen in de kunst van het waken: met aandacht en rechtop in het leven staan en durven zien wat is. En, zoals de herders op het veld, in de nacht, wakend bij hun schapen, uiteindelijk ook het licht zien, dat er is. Het licht dat naar ons toekomt, uit een hemel zonder grenzen.
Het licht van nog ongekende mogelijkheden.
Mijn wens : Dat we dit Licht mogen ontvangen, in ons waken en in ons verwachten.