Allerheiligen in de schaduw van Halloween

In deze periode van het jaar staan we stil bij wat voorbijgaat — en bij wat blijft. Tussen het plezier van Halloween en de stilte van Allerheiligen vinden we een moment om te herinneren, te herdenken en te voelen wat echt belangrijk is.

Allerheiligen in de schaduw van Halloween

Eind oktober kleuren de winkels oranje en zwart: pompoenen, skeletten en grappige spookjes duiken overal op. Halloween is een vrolijk griezelfeest geworden — een beetje spanning, een beetje plezier. En misschien ook een manier om met het thema dood om te gaan, zonder er echt bij stil te hoeven staan.

Toch ligt er vlak achter Halloween nog een andere dag: Allerheiligen. Een dag die in vroegere tijden vanzelf sprak — een moment om stil te staan bij wie ons zijn voorgegaan, bij de mensen die ons leven mee hebben gevormd.

Allerheiligen is een uitnodiging om even te vertragen. Om stil te staan bij de namen en gezichten die ons dierbaar zijn, bij herinneringen die we meedragen, en bij de eindigheid die we allemaal delen. Niet zwaar of somber, maar met eerbied voor het leven zelf.

Halloween helpt ons lachen om wat we eng vinden. Allerheiligen nodigt uit om te koesteren wat van blijvende waarde is. En misschien hebben we beide wel nodig — de lichtheid van de lach én de diepte van het herdenken.

Misschien is dit een mooi moment om even stil te worden en te denken aan iemand die je raakte — in je leven, of diep vanbinnen. Wat maakte die persoon bijzonder voor jou?

Want wie we herinneren, leeft op een stille manier in ons verder.