Levensmozaiek

In deze periode van het jaar staan we stil bij wat voorbijgaat — en bij wat blijft. Tussen het plezier van Halloween en de stilte van Allerheiligen vinden we een moment om te herinneren, te herdenken en te voelen wat echt belangrijk is. Allerheiligen in de schaduw van Halloween Eind oktober kleuren de winkels oranje en zwart: pompoenen, skeletten en grappige spookjes duiken overal op. Halloween is een vrolijk griezelfeest geworden — een beetje spanning, een beetje plezier. En misschien ook een manier om met het thema dood om te gaan, zonder er echt bij stil te hoeven staan. Toch ligt er vlak achter Halloween nog een andere dag: Allerheiligen . Een dag die in vroegere tijden vanzelf sprak — een moment om stil te staan bij wie ons zijn voorgegaan, bij de mensen die ons leven mee hebben gevormd. Allerheiligen is een uitnodiging om even te vertragen. Om stil te staan bij de namen en gezichten die ons dierbaar zijn, bij herinneringen die we meedragen, en bij de eindigheid die we allemaa...

      23 mei 2024 Er is in Iona een oude traditie om staande in Columba Bay stil te blijven staan bij je leven, en vooral bij die dingen die je eigenlijk niet langer meer met je mee wil dragen. Symbolisch raap je dan een kiezelsteen op en gooit hem zo ver mogelijk het water in. Dan kijk je om je heen en zoekt een steentje als symbool voor een nieuw begin. Dit steentje neem je mee, als herinnering. Het is een fijne traditie, en hoeft niet alleen in Iona te gebeuren, maar het kan overal waar je je kunt verbinden met het water van een beekje, een river, een meer of de open zee. Een klein gebaar van Loslaten, dat, zoals een steen in het water gegooid, brede kringen kan trekken.  Een nieuw begin maken, met kleine of grote dingen in mijn leven - het kan elke dag, elk moment. Dit weten geeft me ruimte - ruimte, om ook mijn blog weer nieuw leven in te blazen ...  Een tekst die me begeleid is een gedicht van Robert Paul Gilles:  Loslaten betekent niet dat je stopt m...

" Ieder mens is een clown, maar slechts weinigen hebben de moed het te tonen. " (Charlie Rivel) Zoals het Westen van Duitsland kent ook het Zuiden van Nederland het vijfde seizoen van carnaval. Het begint op 11 november om 11.11 uur en eindigt op Aswoensdag. Op dit moment naderen we het hoogtepunt van dit seizoen.   Waarschijnlijk zijn er niet meer veel mensen die de oorspronkelijke betekenis van deze dagen nog kennen. Het zijn nu vooral dagen, voor sommigen weken, die uitbundig worden gevierd. De winkels zijn kleurrijk versierd met o.a. luchtballons, confetti en clown-figuren. Overal zijn kostuums te koop of te huur, ertoe uitnodigend, even iemand anders te zijn, even uit je rol te stappen, jezelf laten zien door je te verkleden. Een merkwaardige paradox ! Even eens echt gek mogen doen... Hoe gekker, hoe te beter... Je kunt er heel verschillend over denken. Voor sommigen hoeft dat allemaal niet. Dat mag óók. Vandaag heb ik een boeket roze...

AAN DE MENS   Boom, je stam was koud en bloot in de winter leek je dood. Komt de zomer vuur en vlam bloeien rozen aan je stam. Mens wat ben je dood en koud als je niet van mensen houdt. Zonder liefde vlam en vuur is je leven kort van duur. Zonder lachen licht en lied zonder liefde gaat het niet. Mensen leef toch en godweet vind je liefde bij de vleet. (Huub Oosterhuis) Vandaag begint de tijd van Advent, een voorbereidingstijd op weg naar Kerstmis. Er worden thuis kaarsjes ontstoken. De straten zijn al vol lichtjes. Kerstmarkten nodigen uit om in de ‘kerstsfeer’ te komen. Allemaal uitingen van ons verlangen naar licht en naar gelukkig leven. En dat geluk, dat echte léven ligt niet zozeer in materiële dingen. Het is veel meer het ervaren van ergens bij horen, een thuis hebben, geborgenheid. Ik vind dit verlangen naar leven terug in de woorden van Huub Oosterhuis. Mens wat ben je dood en koud als je niet van mensen houdt. Zonder liefde ...

‘ Zeldzaam zijn diegenen die weten wat reizen werkelijk betekent. Men proeft de hernieuwing van de dingen maar men vergeet de herbronning in zichzelf. Je zet je in voor je rondreizen maar zonder kennis te hebben van wat je allemaal in jezelf zou kunnen beschouwen. ’ Zhuang Zi ca. 369-286 v.Chr., Chinese dichter en taoïstisch filosoof. OP REIS GAAN ... ‘ Zeldzaam zijn diegenen die weten wat reizen werkelijk betekent… ’ Deze zomer heb ik een weldadige  wandelvakantie ervaren in de Eifel. Ik houd van de prachtige natuur rondom de Rursee. De ruimte om me heen schept ook weer ruimte in mezelf. De wijdsheid van de natuur helpt me om ook in mijn eigen leven nieuwe perspectieven te zien. Ik had veel aandacht voor de ontmoetingen van elke dag met mensen, dieren en zoveel nieuwe dingen. Elke dag was als een geschenk met zijn wandelingen, het zwemmen op de hete dagen, en het verkennen en waarderen van de omgeving. Letterlijk gaandeweg heb ik mogen ervaren, hoe mijn ‘r...

Dirk de Wachter, De kunst van het ongelukkig zijn Deze uitzending van Kruispunt heeft me geraakt en het houd me bezig hoezeer inderdaad in onze samenleving alles 'leuk' moet zijn. Maar durven we ons ook te laten confronteren met de minder 'leuke' dingen, omdat we denken dat dit niet bij ons leven hoort? En veroorzaakt dit niet juist een grote eenzaamheid: ons leven is soms gewoon niet 'leuk' ... En dat is o.k. Waar zijn dan mijn vrienden, met wie ik kan praten... Hoe kan ik me oefenen in de kunst van het ongelukkig zijn en hoe kunnen we elkaar hierbij helpen? Herken je je in deze bijdrage? Wat treft je? Of welke vraag roept het in je op?