Levensmozaiek

De tijd van vakantie breekt aan. Vakantie betekent: vrije tijd, tijd vrij maken - tijd die niet gevuld is met van alles en nog wat, maar gewoon met tijd. Vakantie is een vrije ruimte om in contact te komen met het wezenlijke en belangrijke in ons leven. Datgene, wat vaak tekort komt in de drukte en gehaastheid van elke dag, namelijk het contact met onszelf en met mensen die ons dierbaar zijn. Vakantie is wezenlijk een "offline"-tijd. Even niet bereikbaar zijn om (meer) ruimte vrij te maken voor jezelf, je gezin, je vrienden. Een ruimte die je uitnodigt om op adem te komen en de "online-verbinding" met jezelf te versterken en je hierop goed af te stemmen. Welke signalen, boodschappen ontvang je van jezelf, van je hart, van binnenuit? Welke berichten komen hier bij je binnen, vanuit je binnenste? Je hart op 'ontvangen' zetten. Hiervoor heb je geen wifi nodig. Je hebt ontvangst, waar je ook bent: dáár, waar je open bent voor wat er in je o...

Een paar weken geleden hebben we Pasen gevierd. 40 dagen hebben we ons erop voorbereid om dan de drie grote dagen te kunnen beleven van afscheid (Witte Donderdag), dood (Goede Vrijdag) en  de stilte van het ‘niets meer’ (Stille Zaterdag). En dan – PASEN, jubelzang en alleluia … Drie dagen, die symbool staan voor het geheim van ons leven: dat doorheen alles wat wij meemaken, wat ons overkomt, dood niet het laatste woord heeft. Ook al lijkt het vaak zo. Maar – Pasen gebeurt niet meteen. Ik was dit jaar op Paaszondag nog niet eraan toe om volop Alleluia te kunnen zingen. Wat mij getroffen heeft is, dat het bij de meeste leerlingen van Jezus niet veel anders was. Ze zaten achter gesloten deuren, wisten niet wat ze moesten doen; de een wilde gewoon weer naar huis, de ander dacht alweer aan andere zaken. Onzekerheid, ongeloof, schrik – Pasen gebeurde ook voor hen niet meteen. Ze waren aan het rouwen, hun dromen waren stuk, - en het duurde, voordat de een na de ander bese...

“Laat mij je gezicht zien, laat mij je stem horen, want je stem is zo mooi, je gezicht zo lieftallig!” (Hooglied 2,14b) In sommige delen van Nederland wordt over enkele dagen carnaval gevierd. In de winkels zie je nu allerlei bonte figuren, clowns, die je toelachen, maskers van verschillende soorten, allerlei kostuums die je kunt kopen of huren. Het is een uitbundige tijd van uitgelaten feesten, even uit je dak kunnen gaan. De ernst van alledag achter je laten en even iemand anders kunnen zijn. Een kostuum mogen kiezen dat bij je past, dat tot uitdrukking brengt wie of wat je graag zou willen zijn. Soms achter een masker, anoniem. Het mag even. Het leven van de andere kant zien en weten te relativeren. Heerlijk. Je kunt er op verschillende manieren over denken en ernaar kijken. Maar het heeft wél iets met het leven te maken: gewoon gelukkig willen zijn; het leven als een feest ervaren, samen met anderen. Natuurlijk is het dat niet altijd. En toch… Wikipedia we...

Een dezer dagen stuurde iemand mij een verhaal van Heinrich, een achtergelaten kerstengel. Dit verhaal raakte mij. Het is in het Duits, maar ook al had ik nog geen tijd om dit verhaal te vertalen wil ik hem hier toch delen: Der Nachweihnachtsengel Wij nemen ons zo weinig tijd voor verhalen. Dat is jammer. Ik hoop, dat u het nu wél doet, het kost maar een paar minuten, maar het is de moeite waard.  Het is 'maar' een verhaal, en toch - zo is het met verhalen, in alle eenvoud wijzen ze op een diepere zin die zich ontvouwt daar, waar je het verhaal durft toe te laten. In ieder geval, 'mijn' Heinrich staat nu op mijn bureau, en hij zal er blijven staan, om me telkens weer te herinneren: 'let it be' - durf te laten zijn wat er is - en 'let it go' - vertrouw het toe aan degene of datgene waarin je gelooft.  Dit wens ik ons allen toe, in het komene Nieuwe Jaar 2018: Door goede machten trouw en stil omgeven, behoed, getroost, zo wonderlijk en ...

HET GEBEURT IN ALLE STILTE ... Morgen vieren we kerstmis. En het moet nu gezellig zijn, thuis. En knus. Geen spanningen, geen ruzies. Na de hele drukte eindelijk rust en vrede!? Deze week ging ik boodschappen doen in een van de grote supermarkten. Ik had maar een paar kleine dingen nodig. Bij het binnenkomen werd ik natuurlijk begroet door kerstmuziek. Met “ Stille nacht, heilige nacht …” op de achtergrond liep ik langs de overdadig gevulde regalen en bergen van zoetigheid en voedsel. En alles schreeuwde me toe: ‘Koop mij – en je hebt een fijn feest !Om mij heen kijkend zag ik mensen gehaast door de gangen lopen, hun karretjes soms boordevol. Maar de meeste gezichten gespannen, gehaast of vermoeid. Aan de kassa een kleine filevorming omdat er iets niet lukte. Ongeduldig fronsen en lichte ergernis bij de meeste wachtenden. Nadat ik betaald had, keek ik naar de tafel met een voedselpakket actie. De meeste dozen waren leeg, terwijl zoveel mensen met goedgevulde win...

‘ Vrolijke Paasdagen ’, dat wordt me toegeroepen, vanuit etalages in de winkelcentra en supermarkten, ondersteund door bontgekleurde eitjes, allerliefste paashaasjes en kuikentjes. 'Vrolijke Paasdagen' : met deze wijn en deze gourmet-kruiden zeker geen probleem... En tegelijkertijd: ‘ God, mijn God, waarom heb je mij verlaten ?! ’ Ook dát wordt me toegeroepen. Door wanhopige mensen in Syrië; verhongerende mensen in Afrika; bootvluchtelingen op de Middellandse zee; slachtoffers van terreur en dictatuur, veraf en dichtbij. Vrolijke Paasdagen? Vandaag:  Goede Vrijdag: een mens gaat zijn weg, eenzaam en verlaten, maar in alle oprechtheid, met een blijvend geloof in vermoede mogelijkheden. Kwetsbaar blijft hij mensen nabij en laat mij zien: Liefde openbaart zich in de kracht van kwetsbaarheid. Deze kracht, die ons doet schreeuwen, doet ons óók opstaan en leven! Dat is wat wij met Pasen gaan vieren: de kracht van kwetsbare liefde, die de dood overwint. Theodore Roo...

Nu is de maand februari reeds begonnen, de dagen worden lichter en hier en daar tonen zich al de eerste kleine boodschappers van de lente, die er komen gaat. Ik wil graag even stil blijven staan bij hetgeen mij en waarschijnlijk velen met beweegt en ter harte gaat. Het lijkt wel de tijd van het ‘isme’ te zijn: populisme, racisme, radicalisme, fundamentalisme, egoïsme – deze verschijningsvormen ontmoeten we onontwijkbaar waar we ook gaan. Het zijn bewegingen cq houdingen en overtuigingen, die gedomineerd zijn door angst voor het vreemde, voor datgene wat anders is. Het draait om de constructie van een “wij” versus een “zij”. Wat al deze ‘ismes’ teweegbrengen is scheuring en scheiding. Ze zaaien angst en onrust. In plaats van ons mensen dichter bij elkaar te brengen verwijderen deze bewegingen ons van elkaar. 'De ene groep denkt dat hij beter is dan de andere: Het eigene is altijd goed, het andere altijd fout en angstaanjagend’ (J. van Hooydonk). We...