Levensmozaiek

Een dezer dagen stuurde iemand mij een verhaal van Heinrich, een achtergelaten kerstengel. Dit verhaal raakte mij. Het is in het Duits, maar ook al had ik nog geen tijd om dit verhaal te vertalen wil ik hem hier toch delen: Der Nachweihnachtsengel Wij nemen ons zo weinig tijd voor verhalen. Dat is jammer. Ik hoop, dat u het nu wél doet, het kost maar een paar minuten, maar het is de moeite waard.  Het is 'maar' een verhaal, en toch - zo is het met verhalen, in alle eenvoud wijzen ze op een diepere zin die zich ontvouwt daar, waar je het verhaal durft toe te laten. In ieder geval, 'mijn' Heinrich staat nu op mijn bureau, en hij zal er blijven staan, om me telkens weer te herinneren: 'let it be' - durf te laten zijn wat er is - en 'let it go' - vertrouw het toe aan degene of datgene waarin je gelooft.  Dit wens ik ons allen toe, in het komene Nieuwe Jaar 2018: Door goede machten trouw en stil omgeven, behoed, getroost, zo wonderlijk en ...

HET GEBEURT IN ALLE STILTE ... Morgen vieren we kerstmis. En het moet nu gezellig zijn, thuis. En knus. Geen spanningen, geen ruzies. Na de hele drukte eindelijk rust en vrede!? Deze week ging ik boodschappen doen in een van de grote supermarkten. Ik had maar een paar kleine dingen nodig. Bij het binnenkomen werd ik natuurlijk begroet door kerstmuziek. Met “ Stille nacht, heilige nacht …” op de achtergrond liep ik langs de overdadig gevulde regalen en bergen van zoetigheid en voedsel. En alles schreeuwde me toe: ‘Koop mij – en je hebt een fijn feest !Om mij heen kijkend zag ik mensen gehaast door de gangen lopen, hun karretjes soms boordevol. Maar de meeste gezichten gespannen, gehaast of vermoeid. Aan de kassa een kleine filevorming omdat er iets niet lukte. Ongeduldig fronsen en lichte ergernis bij de meeste wachtenden. Nadat ik betaald had, keek ik naar de tafel met een voedselpakket actie. De meeste dozen waren leeg, terwijl zoveel mensen met goedgevulde win...